واکنش انسان از تراز فشار صوت 65 دسی‌بل به بالا شروع می‌شود. ابتدا به صورت ناراحتی و احساس آزار صدا و بعد افزایش فشار خون و ضربان قلب. در مواجهه با صدهای با تراز بالاتر خستگی و افت عملکرد ذهنی هم اثبات شده است. در صورت ادامه مواجهه یا افزایش تراز فشار صوت آستانه شنوایی بالا می‌رود و احساس سنگینی و کیپی گوش به شخص دست می‌دهد که به آن افت موقت شنوایی می‌گویند. افت موقت اغلب قابلیت بازگشت و درمان دارد اما مواجهه مداوم با صدا در این شرایط می‌تواند باعث افت دایم شنوایی و حتی ناشنوایی گردد. در ایران حد مجاز برای پیشگیری از افت عملکرد ذهنی 70 دسی‌بل و برای افت شنوایی 85 دسی‌بل برای یک شیفت کاری 8 ساعته تعیین شده است.